Ogrody

Ogród wiejski

Ogród wiejski charakteryzuje się swojskim, swobodnym klimatem. Ogrody urządzone w tym stylu otoczone są drewnianym płotem lub wykonanym z surowego, polnego kamienia, co podkreśla ich naturalny charakter. Ogród wiejski harmonizuje z otaczającym krajobrazem. Z tego powodu rośliny powinny być niezbyt wyszukane lecz popularne, spotykane otaczającym terenie i, co najważniejsze, ulubione przez gospodarzy. W wiejskich ogrodach aż kipi od barwnych i pachnących rabat kwiatowych.

Ogród sentymentalny

Ogród sentymentalny jest bardzo podobny do wiejskiego. Dużo w nim nastrojowych zakątków, ruin, sadzawek, ukrytych altan. Ogrody takie wywołują wspomnienia dawnych czasów i miejsc. W ogrodach wiejskich z elementami sentymentalnych nie można zapomnieć o elementach skalnych. Kamienie różnego rodzaju połączone są z miniaturowymi roślinami skalnymi tworzą element podnoszący walory naszego ogrodu. Dodatkowo szemrząca woda spływająca z kamieni wprawi nas w stan wyciszenie i spokoju.

Ogród angielski

Powiedzenie „ogród angielski” to synonim ogrodu idealnego. Anglicy, zakochani we własnych ogrodach od setek lat, są twórcami bardzo wielu ich odmian. Zafascynowani egzotyką sprowadzali niezwykłe okazy roślin z całego świata. W ten sposób przybyły do Anglii m. in. daglezje, araukarie i srebrne świerki. Urządzanie ogrodów to narodowa pasja Anglików. Kwintesencją angielskiego stylu są ogrody edwardiańskie - Malowniczość, zgodne z otaczającym siedliskiem nasadzenia, przy zachowaniu jednak swobody wyboru. Rośliny celowo sadzono tak, aby wyłamywały się spod kontroli - przerastały fugi murów, wchodziły na ścieżki, rozsiewały się w nieoczekiwanych miejscach. Mała architektura ogrodowa była nad wyraz skromna: proste geometrycznie wytyczone murki oporowe i obrzeża rabat, tonące w zieleni schodki. Natomiast, jak na wiejski ogród przystało, bardzo często stosowano detale drewniane. Angielski ogród to miejsce, które gospodarzom i gościom zapewnia komfort i pozwala zachować poczucie prywatności, niczym ładnie urządzone i przytulne pokoje w domu. Powszechnie taki właśnie styl projektowania ogrodów nazywany jest angielskim. Dumą angielskiego ogrodnika pozostaje jak zawsze wspaniale utrzymany trawnik. Wymaga on niesamowicie dużo pracy: podlewanie, nawożenie, koszenie, wertykulacja, napowietrzanie, odchwaszczanie i tak w kółko przez cały rok.

Ogród chiński

W chińskim stylu prowadzenia ogrodu jest kilka najważniejszych zasad, które muszą zostać zachowane, aby jego wygląd był rzeczywiście zbliżony do tradycyjnej formy architektury krajobrazu. Ogród musi składać się z nieparzystej ilości elementów, co sprawia wrażenie że ogród nie jest jeszcze skończony, a przestrzeń działki niezagospodarowana. Pierwszą zasadą ogrodów chińskich jest prostota i minimalizm przy jednoczesnym unikaniu regularnych brył i linii. Ogród bowiem ma podwójny aspekt - wizualny, zachowany przez wyraźną estetykę miejsca oraz głęboki, ukryty symbolizm, który traktuje ogród jako reprezentację, odzwierciedlenie istoty świata. Ogród chiński musi zawierać wodę, symbolizującą życie. Najlepiej jeśli jest to potok, strumyk. Naturalnie może wystarczyć oczko wodne. Kolejnym ważnym elementem są góry; pieczary, duże głazy, sterty kamieni - otoczaków tworzące wyobrażenie gór. Ostatnim elementem są drogi. Kręte, wijące się, koniecznie kamienne. Najlepiej ułożyć je z gładkich, płaskich kamieni. Drogi powinny być asymetrycznie rozłożone i prowadzić do wszystkich zakamarków ogrodu. Roślinność to przede wszystkim drzewa, odpowiednio przycinane, nadające ogrodowi formę przestrzenną. Z kwiatów zaś, orchidea, a także chryzantema i piwonia. Połączenie tych kilku elementów pozwoli na budowę prawdziwie chińskiej przestrzeni.

Ogród japoński

Coraz modniejsze staje się urządzanie ogrodów przydomowych w stylu japońskim. Japończycy, tworząc swój styl, wzorowali się na ogrodach chińskich, przejmując z nich wiele elementów i dostosowując je do własnych potrzeb. Na niewielkiej powierzchni przydomowego ogródka możemy stworzyć oryginalny mini pejzaż z charakterystycznymi drzewkami Bonzai. Fakt ten zapewne decyduje o jego wzrastającej popularności. Prawdziwym wyzwaniem okazuje się stworzenie ogrodu w stylu japońskim wykorzystując materiały i rośliny dostępne w Polsce, dobrze znoszące nasze warunki klimatyczne. Warto jednak podjąć trud, aby uzyskać ten wyjątkowy efekt, budzący zachwyt oglądających. Ogród w tradycyjnym japońskim stylu spotykany jest najczęściej przy domach prywatnych, w parkach, przy świątyniach. Ogród japoński ma naśladować przyrodę, nie starając się jej zanadto zmieniać. Należy go tak pielęgnować, aby jak najstaranniej ukryć działania człowieka. Ideałem dla japońskich ogrodników jest odpoczynek wśród dzikiej przyrody. Jeden z tekstów dotyczących urządzania ogrodów japońskich (XI w.) mówi: ucz się od natury, lecz jej nie kopiuj. Istnieje kilka rodzajów ogrodów japońskich; Wszystkie cechuje harmonia, prostota, asymetria i elegancja. Dwa podstawowe sposoby ich urządzania to „Tsukiyama” z małymi pagórkami, kamieniami symbolizującymi góry, stawami naśladującymi morza i jeziora oraz „Karesansui” - rodzaj „suchego” ogrodu ze żwirem przedstawiającym wodę, głazami wyobrażającymi wyspy i grabionym piaskiem imitującym uderzające w nie fale. Niezbędne elementy w klasycznym ogrodzie japońskim to:

* woda - wnosi do ogrodu życie, ruch,
* kamień - symbolizuje niezmienność i trwałość przyrody,
* roślinność - azalie japońskie, klony palmowe, magnolie i wiśnie oraz peonie,
* kamienne latarnie,
* ścieżki układane z pojedynczych płaskich kamieni.